زمان حال استمراری Present Progressive یا Present Continuous یکی از زمان‌های بسیار ساده اما فوق‌العاده پرکاربرد در زبان انگلیسی است.
با دیجی زبان همراه باشید تا این زمان گرامری را به طور کامل بررسی کنیم.
فهرست مطلب:
گرامر زمان Present Continuous یا حال استمراری
ساختار زمان Present Continuous
این زمان، ساختار بسیار ساده ای دارد:
- در درجه اول باید با افعال be آشنایی داشته باشیم. افعال be به معنای “بودن” بخش اصلی زمان Present Continuous هستند. با توجه به فاعل جمله، یکی از اشکال مختلف فعل be یعنی am/is/are را انتخاب می‌کنیم.
برای فاعل I از am، برای فاعل هایی مانند he/she/it و یا هر اسم مفردی مانند Tom, Jenny, the teacher, the bird و… از is و برای فاعل هایی مانند we/you/they و یا هر اسم جمعی مانند Tom and Jenny, the teachers, the birds و … از are استفاده می‌شود.
2. قدم بعدی قرار دادن فعل اصلی است. با توجه به معنای جمله فعل اصلی را انتخاب می‌کنیم و سپس حروف -ing را به انتهای فعل اضافه می‌کنیم.
درواقع فرمول اصلی به این صورت است:
to be (am/is/are) + verb + ing
برای منفی کردن کافیست تنها not را بعد از فعل be اضافه کنیم.
ساختار زمان Present Continuous را به همراه مثال در تصویر زیر مشاهده می‌کنید:
برای ساختن سوالات بله یا خیر (yes/no questions)، فعل to beرا به قبل از فاعل منتقل می‌کنیم:
?…be + sub + verb + ing
و برای پاسخ کوتاه از فعل to be استفاده می‌کنیم:
.Are you going to school? Yes, I am
.Is he coming to the party? No, he isn’t
.Are they eating lunch? Yes, they are
برای ساختن سوالات با کلمه پرسشی (information questions) کافیست که کلمه پرسشی را به ابتدای فرمول بالا اضافه کنیم:
?…Wh- + be + sub + verb + ing
?Where are you going
?What is she doing
?What are they eating
کاربرد زمان Present Continuous
کاربرد زمان حال استمراری بسیار ساده است. همانطور که از اسم آن پیداست، برای اعمالی که استمرار دارند استفاده می‌شود. یعنی اعمالی که در حال حاضر در حال انجام هستند. همانطور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید، کلمات کلیدی یا قیدهای پرکاربرد این زمان now, today, right now, at the moment و کلماتی از این قبیل هستند که نشان میدهند عملی همین الآن در حال انجام است.
همین حالا به اطراف خود نگاه کنید. هر کسی درحال انجام چه کاری است؟ برای توصیف اعمالی که در حال حاضر درحال انجام هستند، از این زمان استفاده می‌کنیم.
نکته: فعل‌های non-action یا state verbs که عملی را به صورت فیزیکی نشان نمی‌دهند، نمیتوانند در حالت استمراری استفاده شوند و همیشه به صورت حال ساده استفاده می‌شوند. مانند: love, like, hate, understand, believe, mean, know, want و …
:Spelling rules
برای اضافه کردن ing باید به دیکته (spelling) کلمات نیز توجه داشته باشیم و در صورت لزوم، تغییرات را اعمال کنیم.
نکته اول: در صورتی که حرف آخر فعل e ناخوانا باشد، ابتدا آن را حذف می‌کنیم و سپس را اضلفه می‌کنیم:
write → writing
come → coming
dance → dancing
نکته دوم: اگر سه حرف آخر فعل به ترتیب بی‌صدا-صدادار-بی‌صدا (C+V+C) باشد، حرف آخر را تکرار (double) می‌کنیم و سپس ing را اضافه می‌کنیم:
run → running
swim → swimming
اما درمورد فعل هایی که بیشتر از یک بخش (syllable) دارند، باید بیشتر دقت کنیم. درصورتی که استرس بر روی بخش آخر باشد، از قانون بالا پیروی می‌کند. درغیراین صورت حرف آخر را تکرار نمی‌کنیم و فقط ing را اضافه می‌کنیم (باز بگید استرس کلمات به چه دردی میخوره).
به طور مثال درمورد فعل‌هایی مانند happen و visit قانون بالا صدق نمی‌کند زیرا استرس بر روی سیلاب اول قرار دارد:
happen → happening‘
visit → visiting‘
اما فعل‌هایی مانند begin که استرس بر روی سیلاب آخر قرار دارد، از قانون دابل کردن حرف آخر پیروی می‌کنند:
be’gin → beginning
نکته مهم: حروف y و w از این قانون پیروی نمی‌کنند و نمی‌توانیم آن‌ها را دابل کنیم:
enjoy → enjoying
snow → snowing
به مثال های بیشتر از زمان Present Continuous دقت کنید:
.I am studying English now
.My brother is playing video games today
.The guests are eating dinner at the moment
.The horses are running right now
.We are doing our homework now
.She is painting a beautiful picture at the moment
.He is driving so fast today
.James is playing tennis right now
